مواد افزودنی روان كننده

افزودنی های روان كننده:

جز فعال اصلی مواد افزودنی روان كننده، عوامل اثر كننده بر سطح است. اینها مواردی هستند كه در سطح مشترك بین دو فاز آمیخته نشدنی متمركز می شوند و نیروهای فیزیكی - شیمیایی موثر بر این سطح را تغییر می دهند. این مواد جذب سطح دانه های سیمان می شوند و به آنها بار منفی می دهند كه منجر به نیروی دافعه بین دانه های سیمان و پراكنده شدن آنها می شوند.

در مخلوطی كه از مواد روان كننده استفاده نشود، ذرات سیمان به یكدیگر می چسبند و لخته می شوند. دراثر این لخته شدگی قسمتی از آب در فضای بین ذرات لخته شده محبوس می شود و از طرفی در نقاطی كه ذرات سیمان به یكدیگر می چسبند، سطح پیوستگی آنها برای هیدراسیون اولیه در دسترس نمی باشد. مواد افزودنی روان كننده با جلوگیری از لخته شدن ذرات سیمان، مساحت سطح سیمان را كه می تواند پذیرایی هیدارسیون اولیه باشد افزایش می دهند و همچنین با جلوگیری از محبوس شدن در فضای لخته شدگی، مقدار لخته شدگی، مقدار آب موجود برای هیدراسیون افزایش می یابد بعلاوه بار منفی ساكن اطراف ذرات سیمان سبب می شود كه در اطراف هر ذره سیمان قشری از مولكول های جهت داده شده آب، كه از نزدیك شدن ذرات به یكدیگر جلوگیری می نمایند، تشكیل گردد. بنابراین ذرات سیمان قابلیت تحرك بیشتر پیدا می كنند و آب آزاد شده تحت اثر مجموعه لخته شده، صرف روان سازی مخلوطی می گردد و لذا كارآیی افزایش می یابد.

افزودنی های فوق روان كننده:

مكانیزم واكنش فوق روان كننده ها شبیه مكانیزم واكنش روان كننده ها ولی با اثر قوی تر است. فوق روان كننده ها، پلیمری های آلی محلول در آب هستند كه دارای رشته های دراز مولكولی هستند این رشته های دراز مولكولی به دور ذرات سیمان می پیچند و بار منفی زیادی به آنها می دهند، به طوری كه یكدیگر را دفع می نمایند. این امر منجر به پراكندگی و پخش سیمان می گردد.